چگونه درست بنشینیم تا کمردرد نگیریم!

از علل مهم کمردرد بد نشستن است. مهمترین مواردی که در هنگام نشستن برای کاهش احتمال ابتلا به کمردرد باید رعایت شوند عبارتند از:

* در هنگام نشستن روی صندلی باید ارتفاع نشیمن صندلی طوری تنظیم شود که وقتی کف پا روی زمین قرار میگیرد زانوها مختصری از سطح لگن بالاتر باشند. اگر نشیمن صندلی بلند است میتوانید زیرپایی کوچکی در زیر کف پا ها بگذارید تا زانوهای شما بالاتر بیاید.

* نشستن در وضعیتی که یک ران را روی ران دیگر قرار دهید میتواند موجب کاهش قوس کمر شود و مفید است.

* در هنگام نشستن روی زمین مفصل لگن و زانوهای خود را در وضعیتی قرار دهید که قوس کمر شما کم شود.

* کمر شما باید کاملاً به پشتی صندلی تکیه داده باشد و فاصله شما تا میز کار نباید طوری باشد که مجبور باشید به جلو خم شوید.

* در بسیاری اوقات گذاشتن یک بالشت کوچک ( یا بالشت های طبی که به همین منظور درست شده اند) در پایین پشت کمر تکیه دادن به صندلی را راحتتر میکند.

* اگر صندلی دسته هم داشته باشد تا ساعد خود را روی آن بگذارید فشار روی کمر شما کمتر میشود.

* از صندلی چرخدار یا دوار استفاده نکنید.

* بر روی نیمکت هایی که تعداد زیادی نشسته اند و جا برای نشستن کم است ننشینید.

* هیچوقت نباید به مدت طولانی در یک محل بنشینید. هر نیم ساعت بلند شده و چند دقیقه راه بروید.

پفک چه بلایی سر دندان و معده شما می آورد؟

پفک به دلیل خاصیت چسبندگی و حجیم بودن سلامت دندان و معده را به خطر می‌اندازد.

خوردن پفک به دلیل خاصیت حجیم شده آن باعث خستگی سیستم گوارش به ویژه معده می‌شود.

استفاده از پفک و مواد مشابه غذایی در کودکان و نوجوانان در حال رشد باعث اختلال در رشد آنها می‌شود زیرا مصرف این ماده چسبنده و حجیم شده باعث اشغال حجم زیادی از معده، اشغال مضاعف، ‌خستگی سیستم گوارش و فلج شدن معده می‌شود.

عصب سیاتیک چگونه آسیب می بیند

عصب_سیاتیک چگونه آسیب میبیند؟

عصب سیاتیک بلندترین و قطورترین عصب بدن است. این عصب از اتصال ریشه های عصبی L4-S3 که از مهره های کمری و ساکروم خارج شده تشکیل شده و بعد از خارج شدن از لگن از پشت باسن به پشت ران رفته و در بالای زانو به دو شاخه به نام عصب تبیال و عصب پرونئال تقسیم میشود. عصب تیبیال به پشت ساق و سپس کف پا رفته و حس نواحی ذکر شده و حرکت عضلاتی را که در این نواحی هستند تامین میکند. عصب پرونئال در ناحیه زانو به دو شاخه سطحی و عمقی تقسیم میشود. هر دو این شاخه ها از جلو استخوان های ساق به پایین آمده و به پشت پا میروند. عصب پرونئال سطحی بیشتر مسئول حس پشت پا است و عصب پرونئال عمقی حرکت عضلات جلوی ساق را تامین میکند.

علل آسیب عصب سیاتیک و شاخه های آن چیست؟؟

عصب سیاتیک و شاخه های آن از لگن تا نوک انگشتان پا در معرض آسیب هستند. مهمترین علت اختلال در کارکرد عصب سیاتیک تحت فشار قرار گرفتن ریشه های عصبی آن به علت هرنی یا فتق دیسک بین مهره ای است. علت دیگر اختلال در کارکرد عصب سیاتیک سندروم پیریفورمیس است. در سندروم پیریفورمیس عصب سیاتیک در حال عبور از کنار عضله پیریفورمیس تحت فشار یا کشش قرار گرفته و عملکرد آن دچار اختلال میشود. شکستگی ها و دررفتگی های حلقه لگنی و استابولوم و دررفتگی های مفصل ران میتوانند این عصب را در ناحیه لگن تحت فشار قرار دهند. شکستگی های اطراف زانو و شکستگی های استخوان نازک نی میتوانند شاخه پرونئال این عصب را تحت فشار قرار دهند. همچنبن دررفتگی زانو میتواند شاخه های این عصب را در ناحیه زانو آزرده کند. اعمال جراحی که در ناحیه لگن و یا در ناحیه زانو انجام میشوند میتوانند به این عصب صدمه برسانند. حتی گچ تنگ، بوت بلند تنگ و یا انداختن یک پا بر روی پای دیگر به مدت طولانی میتواند شاخه پرونئال آن را فلج کند. در مسیر حرکت عصب سیاتیک از لگن تا انگشتان پا هر گونه جسم برنده یا نافذی میتواند عصب را قطع کرده و به آن آسیب برساند.